13 DAAGSE VISREIS
Eerder toevallig ontdekte ik dit visreisprogramma op een reisbeurs. Het sprak me toen wel aan, en ik hield het bij. Twee jaar later was dit plots een mooi alternatief. In de brochure van "Educa reizen" zijn verschillende mogelijkheden te vinden.
Wij zelf vertrokken op 23/09/2005 tot 05/10/2005. (13 dagen)

Dag 1 t/m 3, aankomst & eerste visdagen
Dag 4 t/m 7, Blanche Marie vistrip
Dag 8 t/m 13, Brokopondo stuwmeer & vertrek

DAG 1
Onze hengelspullen zitten hoofdzakelijk in de koffers (25kg) om problemen met de veiligheidscontroles op de luchthaven te vermijden. De handbagage is gevuld met kledij tot het maximum toegelaten gewicht van 10 kg. Na een treinreis van ruim 3 uur komen we op Schiphol aan. Het vliegtuig vertrekt omstreeks 11 uur. De voorzorgsmaatregelen die we genomen hadden voor onze bagage blijkt geen overbodige luxe, zelf de handbagage moet op de weegschaal. Maar gelukkig komt het niet op die ene kilo die we teveel bijhebben. De acht uur durende vlucht met Suriname airways verloopt vrij vlot, daarbij is het eten echt lekker, en als u weet dat ik vliegtuigkost bijna nooit lekker vindt zegt dit genoeg. Bij aankomst is er een tijdsverschil van 5 uur terug. Een busje van het hotel wacht ons op, en in het hotel aangekomen krijgen we telefoon van Frank, het hoofd van de plaatselijke tourorganisatie in Suriname. We spreken af om 20 uur, ruim tijd om ons te verfrissen, en onze bagage te reorganiseren. Precies om 20 uur komt Frank ons oppikken. Hij neemt ons mee naar de uitgangsbuurt waar we enkele biertjes achteroverslaan begeleid door satés van kip. We eten achteraf nog bitterballen terwijl Frank vol vuur verteld over Suriname. Als frank vertrekt blijven we nog even rondhangen, genietend van de iets koelere nachtlucht en de Caribische sfeer.

DAG 2
Het is pas 3 uur als ik reeds wakker ben, toch breng ik het op tot zes uur te blijven liggen, waarna we in het hotel ontbijten. Dat kan hier vanaf 6 uur 's morgens, ideaal dus voor vissers. Om 9 uur komt Frank ons oppikken voor de sightseeing tour in Paramaribo. We rijden wat rond door de stad waarbij we een indruk krijgen van de stad. Daarna gaan we te voet door de plaatselijke markt. Frank toont er alle vreemde groenten en geeft er de nodige uitleg bij. Hij koopt ook allerlei vruchten, die we die middag aan de rivier, waar we Indonesisch eten, als dessert verorberen. Na de maaltijd nemen we afscheid van Frank en gaan op zoek naar een mogelijkheid om de rest van de dag te vullen met vissen. We spreken op de rivieroever een schipper aan, en komen een prijs overeen om zijn boot de rest van de dag te huren. De prijs 250 srd bleek later aan de hoge kant te zijn, de helft was meer dan voldoende geweest. We betalen nog 10 srd voor garnalen, en hetzelfde voor wat vis. Om 15 uur vertrekken we met de afspraak tot 20 uur te vissen. Omdat de tijd beperkt is, gaan we niet te ver de rivier op, slechts een half uurtje varen richting zee aan een gezapige snelheid. We vissen op de bodem met schuiflood en vangen vier verschillende soorten katvis. De visser noemt de ene gele katvis, waar er blijkbaar 2 soorten van zijn, de andere is een grijze katvis, en nog een andere is barbaman. Verder nog een kogelvis die men Bosrokoman noemt. Alle vissen wegen ongeveer 1/2 kg met hier en daar een uitzondering die iets groter is. In totaal vangen we ruim boven de 30 stuks, waarvan Helmut die met iets lichtere lijn en kleinere haken vist, ruim 2/3 voor zijn rekening neemt. Om 18.45 uur komt het echter donker zodat we verplicht zijn terug te keren. Het is dan ook reeds pikdonker als we in de haven aanleggen. Die avond eten we een steak in de gril aan de uitgangsbuurt .

DAG 3
Op ons programma staat "Riviermondvissen bij Braamspunt ". We maken voor het eerst kennis met Norman Macintosh , onze visgids. Norman, die zelf een verslaafd visser is, zal ons op iedere visdag, dus zowat de volledige reis begeleiden. We vetrekken om 9.30 uur met de wagen naar de overzetplaats van de boten aan de rivier. Vanaf daar varen we richting zee. Na een halfuurtje varen maken we de boot vast bij de eerste netten die in het water hangen. Daar proberen we kleine katvis van ongeveer max 10 cm te vangen, deze moeten later dienst doen als aas. Maar zoals steeds vangen we dan meestal juist de grotere exemplaren. Uiteindelijk lukt het ons toch om onder de boot met kleine garnaaltjes wat kleintjes te vangen. Het is bijna 11.30 uur als we verder varen naar Braamspunt, waar we nog aanleggen in het vissersdorp om wat verse garnalen en kleine visjes te kopen. Het is precies 12.30 uur als we starten met vissen op de grotere exemplaren. Zoals overal op zee is dit uur sterk afhankelijk van het getij , en ben je het best ter plaatse juist voor het wisselen van de getijden. We leggen twee zware hengels uit, met als aas een katvis, terwijl we verder vissen met een lichtere hengel en garnalen. De ene katvis na de andere komt aan boord, en zowel de schipper als Norman hebben er de handen aan vol om de gevangen vissen te onthaken. Zelf doen we dat niet, omdat alle katvissen over drie gevaarlijke stekels beschikken. Dat dit geen onnodige voorzorgsmaatregel is, blijkt, als Norman plots een stekel in zijn handpalm krijgt. Zelf krijg ik op dit moment een run op de zwaardere hengel, die ik door de consternatie mis. De stekel die bezet is met weerhaken is zeker twee centimeter diep in de handpalm binnengedrongen. Herman trekt deze er met veel moeite uit, en wij ontsmetten het geheel. Het gif begint echter zijn werking te doen, en Norman voelt de pijn tot in zijn schouders. We besluiten dan ook terug te varen zodat Norman naar het ziekenhuis kan voor een tetanus injectie en verzorging. Achteraf vertelde Norman ons dat dit zijn eerste en hopelijk laatste kennismaking was met de stekels van een katvis, en dit ondanks uiterste voorzichtigheid en jaren ervaring. De pijn duurde tot ongeveer 4 uur ondanks het nemen van een pijnstiller. Zelf verloren we hierdoor de beste uren vissen, maar het zij zo. Twee uur later waren we terug op dezelfde plaats waar we ondanks alles nog iets wilden vangen. En vangen deden we. Circa 50 kleine katvissen en een kogelvis. Daarbij kreeg ik nog een beet op de zwaardere hengel met een kleine vis als aas. Na de run en het aanslaan, bracht ik een katvis naast de boot van ruim 7kg. De schipper noemde hem Komcouma. De vis zelf verspeelden we toen de schipper hem aan de lijn uit het water tilde. Voor mij telde hij echter als binnen, en was dit ondanks alles toch nog een geredde dag.

Lees verder >>>
Dag 4 t/m 7, Blanche Marie vistrip
Dag 8 t/m 13, Brokopondo stuwmeer & vertrek